Wydawało by się , że jesteśmy jedyni w swoim rodzaju, wyjątkowi, niepowtarzalni. Jednak tak nie jest. Jesteśmy zaledwie powielanym w nieskończoność zestawem myśli, uczuć i pragnień. To co nas wyróżnia jest nieuprawnionym wewnętrznym przekonaniem o szczególnej roli jaką przydzielił nam los, gdy tymczasem nagle ….tu oddaję głos Johnowi Koenigowi : „uświadamiamy sobie, że każdy człowiek ma życie równie złożone jak my. Że każdy ma swój własny, osobny świat przyjaciół, ambicji, obaw, przyzwyczajeń i dziwactw. Że to jest ta wielka epopeja, która toczy się wokół nas codziennie i niezauważenie, jak mrowisko, które rozciąga się w głąb ziemi i łączy się tajemnymi, nieznanymi przejściami z tysiącami innych żyć, w których nigdy nie będzie nawet śladu po tym, że myśmy istnieli. Że dla tych wszystkich ludzi jesteśmy niczym więcej jak statystami na drugim planie w kawiarni, porannym korkiem na drodze, rozświetlonym oknem o zmierzchu. "
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz